تریاک ( خواص درمانی ، احساس ها ، خطرات ، اعتیاد و ... )

تریاک عصاره در هوا خشک شده گل خشخاش است که با تیغ کشیدن به دور کاسبرگ این گل به دست می آید. واژه تریاک با ریخت تریاق به عربی هم راه یافته است. این واژه در زبان فارسی معنای پادزهر را می‌‌رساند. این واژه به گونه theriac وارد زبان‌های اروپایی نیز شده است.

بیش از ده درصد تریاک را مرفین، نوعی آلکالوئید تشکیل می‌دهد. مرفین از طریق فرایند‌های شیمیایی به هروئین تبدیل می‌شود و تریاک بیشتر برای تولید هروئین کشت می‌شود. در تریاک آلکالوئید‌های دیگری نیز وجود دارد، از جمله؛ کدئین، پاپاورین و نوسکاپین و تبائین.

خطرات

شبه‌افیونی‌ها در صورتی که بدون نظارت پزشک مصرف شوند خطرناکند. همه مواد شبه‌افیونی‌ به خصوص هروئین هنگامی در مقادیر زیاد مصرف شوند یا هنگامی به همراه سایر داروهای مهار کننده مغز مانند الکل یا داروهای بنزودیا زپینی مانند دیازپام مصرف شوند ممکن است باعث مرگ فرد شوند. علت این است که مواد شبه‌افیونی‌ فعالیت بخشی از مغز که عهده دار کنترل کردن تنفس است را مهار می‌کنند و در مقادیر زیاد ممکن است باعث قطع تنفس و مرگ شوند. علائم مسمومیت با مقادیر زیاد این مواد شامل کندشدن تنفس، کبودی پوست و بالاخره اغما است. مرگ معمولاً به علت قطع تنفس رخ می‌‌دهد. این افراد را اگر به موقع به بیمارستان رسانند، می‌توان با داروهایی مانند نالوکسان که آثار مواد شبه‌افیونی‌ از جمله آثار آنها در مهار کردن تنفس را برطرف می‌کنند، معالجه کرد.افرادی که به دنبال آثار نشئه زای مواد شبه‌افیونی‌ هستند، ممکن است با توجه به بی اثر شدن تدریجی این مواد برای رسیدن به حالت نشئگی مداوماً مقدار مصرف خود را افزایش دهند. با افزایش میزان مصرف، فرد در معرض خطر مسمومیت و داروزدگی (Overdose) قرار می‌گیرد. اگر افرادی که به علت مصرف دراز مدت دچار تحمل نسبت به این مواد شده اند، مدتی مصرف این مواد را قطع کنند و سپس همان مقداری که پیش از قطع مصرف می‌‌کرده اند، را دوباره آغاز کنند، خطر مسمومیت اوردوز شدن زیاد است. برخی افراد برای افزایش شدت اثر نشئه‌آور مواد شبه‌افیونی‌ را تزریق می‌کنند. تزریق این مواد در موارد غیر پزشکی خطر بالای سرایت عفونت و بیماری‌ها به علت سرنگ‌های آلوده، استفاده مشترک از سرنگ و ناخالصی‌های موجود در مواد را ایجاد می‌کند. میزان شیوع ایدز و هپاتیت به خصوص در میان مصرف کنندگان تزریقی این مواد بالا است. مواد مخدر خیابانی تقریباً هیچ گاه خالص نیستند و قرص‌ها و کپسول‌های دارویی، هنگامی که برای تزریق رقیق می‌شوند، حاوی موادی هستند که می‌توانند به طور دائم به وریدها یا اندام صدمه بزنند، استفاده از شبه‌افیونی‌های کوتاه اثر مانند هروئین حین بارداری می‌تواند باعث زایمان زودرس، وزن کم هنگام زایمان، بروز علائم ترک در نوزاد و مرگ نوزاد شود. زنان بارداری که به شبه‌افیونی‌ها معتادند با متادون، یک شبه‌افیونی‌ طولانی اثر، مورد درمان قرار می‌‌گیرند تا از به وجود آمدن علائم ترک جلوگیری شود.

اعتیاد

شبه‌افیونی‌ها می‌توانند اعتیاد ایجاد کنند. هنگامی که مواد شبه‌افیونی‌ به طور گاهگاهی تحت نظارت پزشک مصرف شوند، خطر اعتیاد و خوگیری ناچیز است اما افرادی که به طور منظم به خاطر آثار لذت بخش این مواد را مورد مصرف قرار می‌‌دهند، به زودی نسبت به این آثار دچار سنگین‌شدن عمل (Tolerance) می‌شوند (به این معنا که با همان مقدار قبلی مصرفشان نشئه نمی‌شوند) این افراد برای رسیدن به همان شدت اثر مجبورند مقدار بیشتری از دارو را مصرف کنند. مصرف مزمن یا سوءمصرف شبه‌افیونی‌ها می‌تواند به وابستگی جسمی و روانی منجر شود. افراد هنگامی «وابستگی روانی» به یک دارو یا ماده پیدا می‌کنند که آن ماده یا دارو به محور افکار، احساسات و فعالیت‌های آنها بدل می‌شود به طوری که نیاز به مصرف آن دارو به صورت یک اجبار یا میل شدید در می‌آید. در «وابستگی جسمی»، بدن به حضور دارو عادت می‌کند و در صورت کاهش یا قطع مصرف دارو علائم ترک بروز می‌کند. فردی که وابستگی جسمی دارو به شبه‌افیونی‌ها دارد حدود شش تا ۱۲ ساعت پس از آخرین مصرف یک شبه‌افیونی‌ کوتاه اثر مانند هروئین و یک تا سه روز پس از آخرین مصرف یک شبه‌افیونی‌ طولانی اثر مانند متادون دچار علائم ترک خواهد شد. علائم ترک در شبه‌افیونی‌های کوتاه اثر شدید است و به سرعت به سراغ فرد می‌آید، در شبه‌افیونی‌های طولانی اثر این علائم تدریجی تر بروز می‌کند و شدت کمتری هم دارد. علائم ترک شامل ناآرامی، خمیازه کشیدن، اشک‌ریزش، اسهال، دردهای قولنجی شکم، دانه دانه شدن پوست و آبریزش بینی است. این علائم با میل شدید به دارو و جست وجو برای پیدا کردن آن است. این علائم معمولاً پس از یک هفته فروکش می‌کند، گرچه برخی علائم مانند اضطراب، بی خوابی و میل شدید برای ماده مخدر ممکن است برای مدتی طولانی ادامه پیدا کند. علائم ترک مواد شبه‌افیونی‌، برخلاف علائم ترک الکل، ندرتاً حیات فرد را به خطر می‌‌اندازد. • آثار درازمدت مصرف شبه‌افیونی‌ها چیست مصرف دراز مدت شبه‌افیونی‌ها می‌تواند باعث ناپایداری خلقی، تنگ شدن مردمک‌ها (اختلال در دید شبانه)، یبوست، کاهش میل جنسی و بی نظمی‌های قاعدگی شود. اعتیاد به مواد شبه‌افیونی‌ می‌تواند به آثار مخرب درازمدت اجتماعی، مالی و عاطفی منجر شود.     

منبع :سایت اینترنتی ویکی پدیا